Από την έναρξη της πανδημίας πολλά ακούσαμε και διαβάσαμε για τα όποια οικονομικά μέτρα ενίσχυσης που πάρθηκαν σε παγκόσμια κλίμακα για τους επιχειρηματίες και εργαζόμενους, καθώς και τα μέτρα προστασίας για την ασφάλεια των πολιτών.
Φυσικά πολλά εύσημα δόθηκαν στους ναυτικούς που εν μέσω πανδημίας δίχως κανένα επίδομα και με περίσσιο θάρρος και θράσος συνεχίζουν να μεταφέρουν τα υλικά αγαθά (στερεά & υγρά) ανά την υφήλιο, Οι ναυτικοί είναι οι αφανείς ήρωες του παγκόσμιου εμπορίου.
Αλλά και οι ναυτικοί είναι άνθρωποι, οι αντοχές και οι δυνάμεις τους έχουν όρια που δυστυχώς λόγω της πανδημίας δοκιμάζονται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από το επιτρεπόμενο όριο των ανθρώπινων αντοχών, γιατί λόγω των έκτακτων μέτρων δεν μπορούν να ξεμπαρκάρουν.
Ο αυξημένος φόρτος εργασίας, σε συνδυασμό με την παράταση των συμβάσεων και την αυξημένη απομόνωση, οδηγεί τους ναυτικούς στο άγχος, στην κατάθλιψη και στην πνευματική και σωματική εξάντληση. Οι ναυτικοί χρειάζονται καλύτερη συνδεσιμότητα, συμπεριλαμβανομένης της απαραίτητης πρόσβασης στο διαδίκτυο, για τον περιορισμό, στο μέτρο του δυνατού, της απομόνωσης και τη βελτίωση της επικοινωνίας μεταξύ στεριάς και θάλασσας. Έτσι, τα πληρώματα θα διασφαλίσουν ότι είναι προστατευμένα από τις αποφάσεις που λαμβάνονται από τα γραφεία. Επίσης υπάρχει και η ανησυχία για το ενδεχόμενο μόλυνσης από τον ιό από εργαζομένους που απασχολούνται στη στεριά και επιβιβάζονται στα πλοία.
Παράλληλα σε δυσμενή θέση βρίσκονται και οι ναυτικοί που θέλουν να μπαρκάρουν και δεν μπορούν λόγω των περιστάσεων και φυσικά δεν υπάρχει καμία έκτακτη οικονομική ενίσχυσή τους, υπολογίζεται ότι αυτή την στιγμή περιμένουν αντικατάσταση πάνω από 150 χιλιάδες ναυτικοί ανά την υφήλιο, και το ίδιο ποσοστό ναυτικών παραμένουν στην αναμονή για να μπαρκάρουν, αιτία όλων των παραπάνω δεν είναι στην ουσία ο κορονοϊός αλλά η ανικανότητα όλων των θεσμών και των χωρών να λύσουν ένα σοβαρότατο πρόβλημα.
Την στιγμή που τείνει να μετατραπεί σε ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα αυτό του επαναπατρισμού των ναυτικών, κανένας ναυτιλιακός οργανισμός δεν δείχνει τον απαραίτητο ζήλο για να βρεθεί λύση σε ένα πολύ σοβαρό θέμα, μιλάμε για τον IInternational Maritime Organization (IMO), και Maritime Labour Convention (MLC).
Για ποια MLC και ποιόν ΙΜΟ μιλάμε όταν έχουν αφήσει κουρασμένους τους ναυτικούς παρά την θέληση τους μέσα στα καράβια ή σε λιμάνια διαφόρων κρατών περιμένοντας με αγωνία τον επαναπατρισμό τους.
Οι ναυτικοί δεν πρέπει να ξεχαστούν σε αυτές τις πραγματικά πρωτοφανείς καταστάσεις, το ζήτημα των αλλαγών πληρωμάτων έπρεπε να βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας της βιομηχανίας. Το επάγγελμα του ναυτικού είναι ζωτικής σημασίας για την παγκόσμια αλυσίδα μεταφορών και όλα τα ναυτιλιακά κράτη, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια θα πρέπει να βρούνε την λύση με τις κατάλληλες διαδικασίες ασφάλειας για την μετακίνηση των πληρωμάτων, επιτρέποντας τους μεν να επαναπατριστούν και τους δε να ναυτολογηθούν.
Με εκτίμηση
Στυλιανός Κουμπιάς
Συνταξιούχος Πλοίαρχος Ε.Ν
